Wprowadzenie w ustawie Prawo energetyczne możliwości współdzielenia mocy przyłączeniowej
W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne – konieczne jest wprowadzenie możliwości współdzielenia mocy przyłączeniowej przez OZE o różnej charakterystyce pracy. W obecnym czasie największym problemem stojącym przed inwestorem OZE na obszarach wiejskich jest brak mocy przyłączeniowej elektroenergetycznej wskutek ograniczonej obciążalności sieci dystrybucyjnej.
Zarazem podłączone źródła niestabilne wykorzystują zdolności przesyłowe sieci przeciętnie od 10% (PV) do 30% (wiatr na lądzie) czasu w roku. Ponadto istnieją techniczne rozwiązania umożliwiające monitorowanie ciągłe parametrów pracy sieci elektroenergetycznej oraz jakości dostawy energii elektrycznej z rozproszonych źródeł energii w celu zapewnienia, by moc oddawana przez źródła rozproszone nie przekroczyła łącznie wielkości możliwego obciążenia sieci w danym obszarze. Do ustawy należy wprowadzić stosowną definicję ogólną takiego rozwiązania np. jako systemu agregacji źródeł (określenie zaproponowane w literaturze naukowej).
Należy podkreślić, że źródła biomasowe, jako dyspozycyjne, z natury nadają się znakomicie do takich zastosowań, ale w różnych konkretnych sytuacjach można w tego rodzaju systemach znaleźć zastosowanie również dla PV i energii wiatru, w szczególności w połączeniu z magazynami energii opartymi na bateriach lub PowertoGas (wodór) i in.
Dlatego w art. 3. (słowniczek ustawowy) proponuję wprowadzić nowy punkt 20i) w przykładowym brzmieniu:
„20i) system agregacji źródeł – rozwiązanie techniczne umożliwiające monitorowanie ciągłe parametrów pracy sieci elektroenergetycznej oraz jakości dostawy energii elektrycznej z rozproszonych źródeł energii odnawialnej w celu zapewnienia, w tym poprzez magazynowanie energii elektrycznej, by w każdym czasie moc oddawana przez te źródła nie przekroczyła łącznie wielkości dostępnej mocy przyłączeniowej w danym obszarze”
A ponadto w art. 7 ustawy dodać nowy ust. 1d w przykładowym brzmieniu:
„1d. Jeżeli ograniczenie wielkości dostępnej mocy przyłączeniowej wynika z wydanych i ważnych warunków przyłączenia źródeł odnawialnych do sieci elektroenergetycznej, przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją energii jest obowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci, na zasadzie równoprawnego traktowania i przyłączania, instalacji odnawialnego źródła energii o odmiennej charakterystyce pracy niż źródła odnawialne, których dotyczą te wydane i ważne warunki przyłączenia, pod warunkiem poniesienia przez dany podmiot uzasadnionych kosztów systemu agregacji źródeł.”
Niewykorzystany obecnie potencjał energetyczny biomasy jest szacowany na ponad 60 TWh w biogazie przy wykorzystaniu upraw energetycznych w skali porównywalnej do Niemiec oraz na ponad 18 TWh energii elektrycznej i 110 PJ energii cieplnej rocznie w biomasie suchej (wyłącznie odpadowej, leśnej, z sadownictwa itd. – bez upraw energetycznych).
Wyłączenie obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko w przypadku biogazowni utylizujących substraty pochodzące z bezpośrednio sąsiadującej produkcji zwierzęcej
W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (wydanym na podstawie art. 60 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko)
– konieczne jest dokonanie zmiany zachęcającej wszystkich rolników prowadzących produkcję zwierzęcą do zagospodarowania odpadów z tej produkcji w biogazowni, a także umożliwiającej przyśpieszenie realizacji możliwych i potrzebnych inwestycji.
Proponuję w §3 ust. 1 rozporządzenia w pkt 47 i 82 dokonać uzupełnień w przykładowym brzmieniu (bold):
„47) instalacje do produkcji paliw z produktów roślinnych, z wyłączeniem instalacji
do wytwarzania biogazu rolniczego w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r.
o odnawialnych źródłach energii, o zainstalowanej mocy elektrycznej nie większej niż 0,5 MW
lub wytwarzających ekwiwalentną ilość biogazu rolniczego wykorzystywanego do innych celów
niż produkcja energii elektrycznej, a o większej mocy w przypadku, gdy instalacja jest zlokalizowana w bezpośrednim sąsiedztwie chowu lub hodowli zwierząt, z których mają pochodzić substraty wykorzystywane w instalacji.„
„82) instalacje związane z przetwarzaniem w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 21 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach odpadów, inne niż wymienione w § 2 ust. 1 pkt 41–47, z wyłączeniem instalacji do wytwarzania biogazu rolniczego w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, o zainstalowanej mocy elektrycznej nie większej niż 0,5 MW lub wytwarzających ekwiwalentną ilość biogazu rolniczego wykorzystywanego do innych celów niż produkcja energii elektrycznej, a o większej mocy w przypadku, gdy instalacja jest zlokalizowana w bezpośrednim sąsiedztwie chowu lub hodowli zwierząt, z których mają pochodzić substraty wykorzystywane w instalacji, a także miejsca retencji powierzchniowej odpadów oraz rekultywacja składowisk odpadów;”
Artur Zawisza, prezes Unii Producentów i Pracodawców Przemysłu Biogazowego
